Wat is jouw kracht als PMO-er als het gaat om je rol als spil, als bindmiddel in alle berichtgeving die je op je bordje krijgt? In de zondvloed van informatie zul je regelmatig worden gevraagd een ark van Noach van feiten te timmeren. Hoe doe je dat? Hoe blijf je neutraal?
In de laatste weken, waarin zowel het coronavirus als de (mis-)communicatie hierover hoogtij viert, heb ik eens zitten denken over het fenomeen informatie uitwisselen en vooral over hoe moeilijk dat is. Daarnaast zijn er vandaag de dag ontelbare manieren om in hoog tempo een boodschap over te brengen, waarbij de boodschap nog steeds voor de opvatting van de ontvanger is. De mogelijkheden tot het beïnvloeden van die opvatting wordt steeds gevarieerder.
Hoera! Eindelijk een instructie hoe ik mijn handen moet wassen
Het verhaal van een onbekend fenomeen zoals een nieuw virus lijkt mij lastig te vertellen. De realiteit is van de dag, de informatie is van de dag, de angst is van de dag. In Frankrijk meldt een wetenschapper dat je geen Ibuprofen moet gebruiken, in Nederland wordt dit feit ontkracht. Een Italiaanse wetenschapper zegt dat je als mondkapje net zo goed een Venetiaans carnavalsmasker kan dragen, een wetenschapper in Taiwan zweert erbij. Op Facebook tref ik – hoera – eindelijk een instructie in afbeeldingen hoe ik mijn handen moet wassen. Gelukkig. Ik heb namelijk al 56 jaar rondgelopen met ongewassen handen. Tijd voor actie!
Een extra valkuil vormt het tempo en de wijze waarmee informatie wordt gedeeld. Een getypte zin is vandaag de dag bijna sneller ontvangen dan een verbale boodschap. Door de eigenschap van het snel verstuurde geschreven woord, waarin toon, gebaar en het gezicht dat je trekt ontbreekt, blijft de vraag: hoe wordt het opgevat door de ontvanger? En de spannende hamvraag na de druk op de knop: is de realiteit niet alweer ingehaald?
Thuiswerken is een hele kunst
Terugkomend op de vraag: hoe ga jij als PMO’er om met alle berichtgevingen en blijf je neutraal? Kan je ook in tijden van crisis het hoofd boven water houden en de bijzaken van de hoofdzaken onderscheiden? Geen makkelijke taak, ook niet voor een PMO’er die behept is met veel organisatorisch en communicatief talent. Bijblijven in deze veranderlijke dynamiek is vaak lastig, maar hierin ligt, voor mij althans, de grootste uitdaging. En één van de sleutels om dit te kunnen ‘managen’ (als je hiervan kunt spreken?) ligt in de verbinding. Nu wij en masse thuiswerken is dit nog een hele kunst. Alle contacten zijn ‘georganiseerd’ door mail, telefoongesprekken en videocalls. Wij werken in een buitengewone situatie momenteel.
Ik heb wel eens gehoord dat de beste vergaderingen bij het koffieapparaat gehouden worden. Daar zit wat in en volgens mij ligt hierin momenteel ook het grote gemis. De informele gesprekken in de keuken, in de kantoortuin en in de wandelgangen bieden een zee aan off-the-recordinformatie die (soms) goed van pas kan komen. Hierin ligt wel het gevaar voor ‘broodje-aap-verhalen’ maar ook die kunnen een indicatie zijn voor wat er speelt en leeft. Het thuiswerken of op 1,5 meter afstand werken van je collega’s, brengt een hele andere manier van werken met zich mee. Het is een veranderde dynamiek waar PMO’ers vaak wel goed in gedijen. Zij zijn gewend om snel te schakelen, te organiseren en zich aan te passen. Maar om ‘alleen’ thuis te werken is van een geheel andere orde. Na deze crisis kunnen we de balans van verandering opmaken. Hoe het mij en mijn collega’s is gelukt om het hoofd boven water te houden in deze dynamische en hectische tijd van crisis.
Deze blog is geschreven door Liesbeth, werkzaam als Project Management Officer bij gemeente Rotterdam